Z historii wsi

           W 1350 r. z polecenia Kazimierza Wielkiego została osadzona na prawie niemieckim jedna z dwunastu wsi służebnych królewszczyzny dobczyckiej Cobelniky, której nazwa pochodzi prawdopodobnie od wykonanego przez jej mieszkańców wyrobu rzemieślniczego w postaci wiklinowych i słomianych kobiałek i drewnianych skopców przeznaczonych do zbierania i przechowywania różnych drobnych plonów, np. ziarna zbóż, grochu owoców, czerpania wody itp.

           Inna zasłyszana wśród starszych mieszkańców wsi wersja głosi, że przed wiekami, te niedostępne tereny, położone wśród leśnych rozpadlisk, wyrzeźbione i ukształtowane w skalistym podłożu przez cieknące z łysińskich źródeł potoki, były wykorzystane jako przejściowe pastwiska dla koni, które handlarze, przemytnicy i rabusie przepędzali do centralnej Polski z Węgier.

           Trudno dziś jednak uwierzyć, że ukształtowana na przestrzeni dziejów nazwa miejscowości, wywodzi się od tak dalece zniekształconego łacińskiego caballus – koń. A może jest w tej wersji odrobina prawdy, skoro na pieczęci dawnej gminy Kobielnik jest koń? Zasadźca tej wsi otrzymał dwa łany ziemi i inne dochody. W XV wieku wieś była własnością Stanisława i Jana z Brzeźnia herbu Płomieńczyk.

           Około 1440 roku, prawdopodobnie na wcześniej wykarczowanych polach powstał folwark w Kobielniku. Folwarki zakładano przez skup sołectw, rugi chłopów i karczunek dzierżawcy dóbr królewskich, a równocześnie obserwujemy postępujący zanik kmieci o dużych niegdyś, pochodzących z czasów lokacji na prawie niemieckim gospodarstw łanowych i wzrost tzw. zagrodników o małym areale ziemi i komorników, nie posiadających ani pola, ani domu, mieszkających najczęściej u kmieci w ,,komorze’’.

           W 1749 r. Szczyrzyc, Skrzydlną, Kasinę, Wierzbanową, Węglówkę i Wiśniową nawiedziła szarańcza. Szczególnie dotkliwych zniszczeń dokonała na polach i łakach graniczacych wsi Kobielnik. Lipnik, Wisniowa - ,,Lanckorona’’, Glichów. Z przekazów ustnych wiadomo, że owadów było bardzo dużo, a mieszkający w tych wsiach ludzie myśleli, że jest to zaćmienie słońca. Grubość poruszającej się i pożywiającej masy zielono-żółtej owadów wynosiła od kilku do kilkudziesięciu centymetrów. Wokoło słychać było szum podobny do ulewnego deszczu. Przerażeni ludzie nie wiedzieli co robić. Podpalali owady słomą, polewali je wrzącą wodą, bili cepami, ale nic ich nie odstraszało. Po dwóch dniach nasycone owady poderwały się z ogromnym łoskotem, a mieszkańcom ukazało się jedno wielkie ziemiste klepisko i kikuty pozbawionych liści drzew i krzewów.

          Jako podziękowanie za uchronienie wsi od szarańczy została postawiona okrągła kapliczka (koło sklepu GS).

           Obok sklepu GS była karczma żyda Johyma, wykorzystywano ją po wojnie jako magazyn Gminnej Spółdzielni ,,Samopomocy Chłopskiej’’ i rozebrano dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych. To właśnie w tej karczmie około półtora wieku temu, handlarz i przemytnik koni z Węgier Burek, bawił z kompanami i śpiewał ,,... Na wiśniowskiej granicy karczma murowana...’’

"...Na wiśniowskiej granicy karczma murowana

Synkuje tu karcmarecka, ej od samego rana.

Na wisniowskiej granicy koniś wodę pije

A ta nasza karcmareceka, ej wodką nas cęstuje.

Banda Burek jedzie trzysta koni wiedzie,

Pockuj ze ty Burku nie twoje to będzie".

             W Wiśniowej i okolicy znany był z opowiadań kupiec – złodziej koni zwany Burkiem i jego banda. Pochodził ten Burek gdzieś spod granicy czeskiej. Góral Burek i jego banda słynęli z kradzieży koni. Nieraz okradali okoliczne wsie, a potem kierowali się w stronę gór i słuch o nich ginął. Banda Burka siała postrach.

            W tych czasach w Wiśniowej i okolicach był zwyczaj, że wesela odbywały się w karczmach, a nie w domach, które były małymi, ubogimi, słomianymi chatami. Na weselach ludzie opowiadali sobie o Burku i śpiewali o nim piosenki.

            Pewnego razu odbywało się wesele w karczmie w Kobielniku. Wesele było dość duże. Goście weselni tańczyli i śpiewali. Na weselu zjawiła się niespodziewanie banda Burka. Początkowo nie zostali rozpoznani. Zabawa weselna trwała. Przybyły gość kierował wszystkim. Śpiewał swoje piosenki. Tańczył. Brawurą, tempem, zachowaniem (bo nawet tańcząc z weselnikami okrążał cały budynek karczmy) porywał ludzi do zabawy, również tych, którzy się znaleźli tam przypadkowo. Śpiewał razem z nimi:

,,Bandburek jedzie trzysta koni wiedzie,

Pockuj ze ty Burku nie twoje to będzie.”

          Ach jakże się to weselnikom podobało. Ludzie byli zachwyceni, oczarowani, oszołomieni. Ten nieznany weselnik częstował wszystkich wódką tańczył i śpiewał. W trakcie tańca zabrał młodej gospodyni karczmy klucze. Będąc pod jego urokiem nie zauważyła tego. Goście – przybysze – zaczęli powoli znikać, ale zabawa trwała dalej. Gości weselni tańczyli. Pili, śpiewali. Tymczasem całe obejście karczmy i najbliższe chaty zostały doszczętnie okradzione.

Opracowano na podstawie:

St. Piechowicz „W Wiśniowej i na jej granicach dawniej i dziś”

            Tak w czasie I jak i II wojny światowej szereg mężczyzn z tutejszej wioski walczyło na wielu frontach wojny. Ci z I wojny walczyli w szeregach armii austro-wegierskiej na froncie rosyjskim, włoskim i serbskim. Wielu poległo lub przebywało w niewoli.

           We wrześniu 1939 r. wielu mężczyzn z Kobielnika walczyło w pierwszej, najcięższej fazie wojny. Ci którzy wrócili z kampanii wrześniowej, zazwyczaj wstępowali do oddziałów partyzanckich -AK miejscowego odwodu. Część byłych żołnierzy walczyło w krajach Europy Zachodniej m.in. pod Tobrukiem i Monte Cassino. Znów innych deportowano do prac w Niemczech bądź też odesłano do obozów koncentracyjnych. Pełne 5 lat w kilku obozach koncentracyjnych (m.in. Dachau) przeżył tutejszy rodak zacny ksiądz Kanonik Marcin Bardel tylko za to, że był: księdzem, Polakiem i powiedział do wiernych patriotyczne kazanie.

Okres okupacji i walk partyzanckich na tutejszym terenie opisuje znakomicie książka pt. ,,Nastały krwawe dni’’.

           A takie oto zapiski z czasu I i II wojny światowej znajdziemy w kronice szkolnej

….W czasie pobytu p. A. Jamkowskiej nastąpiło w roku 1914 zamordowanie następcy tronu Ferdynanda z małżonką przez spisek serbski, przez co wywiązała się wojna ze Serbią, w następstwie której powstała wojna światowa, trwająca 7 lat. W skutek postępu Rosjan w Galicji doszło do tego, że Moskale przybyli aż po Kobielnik, gdzie odbyła się bitwa na górach Kobielnickich między wojskiem Moskali, a wojskami austriacko-węgierskimi i Niemcami, sprzymierzonymi z Austrią. Tu po ataku na bagnety, wojska rosyjskie uciekły i odtąd szczęście przychyliło się na austriacko-niemieckie wojska tak dalece, że wypędzili Moskali z Galicji, dalej zabrali Królestwo i weszli na Litwę. W czasie inwazji rosyjskiej tak nauczycielstwo, jak i Rada Szkolna Okręgowa i Starostwo ratowało się ucieczką na Śląsk, Morawy i Czechy. Nie było z tej przyczyny nauki w Kobielniku od 09.1914 do 31.05.1915, gdyż nauczycielki przez ten czas były w Cieplicach w Czechach. Dopiero po wypędzeniu Moskali aż poza Gorlice powróciła naucz. A. Jamkowska i rozpoczęła naukę z dniem 4.06.1915 . ….

…..Dnia 1-go września w roku 1939 wybuchła wojna, miedzy Polską a Niemcami. Ludność Kobielnika w dniu 4-go i 5-go września kryła się w swoich posadach górskich i nocowała wraz z bydlętami. Również z nimi razem z nimi przeżywało ogromny strach i niepewność życia kier. szkoły. Już w dniu 5-go września po południu Niemcy przeszli przez Kobielnik. Dużo młodzieży męskiej uciekło z Kobielnika i powróciło z powrotem po trzech tygodniach ……